Er werd al lang over gesproken maar na het zien van de brochure kwam het appartementencomplex toch dichterbij.

Zoals een goed dorp betaamt, moest er ook over gesproken worden, gaat het lukken, wordt het niets enz. enz. Uiteindelijk ging toch de kogel door de kerk want de appartementen bleken in no time verkocht. Er kon dus met de bouw worden begonnen.

Hij zei het niet, maar de ogen van Huub de Ruijter spraken boekdelen; zie je wel, ik had het jullie wel gezegd!

En hij had gelijk; er verrees een prachtig appartementencomplex, met de, op de folder, beloofde kleuren. Iets waar Loenen trots op mag zijn! En dat zijn ze ook, menigeen heeft lopen denken: Had ik het ook maar gedaan!

Met een prachtig uitzicht op de Brink, de Hoofdweg, de Beekbergerweg en het nieuwe dorpsplein lijkt het of de appartementen altijd in Loenen hebben gestaan.

Het is bijna klaar, Huub loopt rond als een hond met zeven staarten en de nieuwe bewoners en Loenenaren kijken met trots naar hun nieuwe huis en een prachtig project in ons dorp.