Op 10 augustus wordt het 50 jarig bestaan van het wooncomplex gevierd.

Het was een autoloze zondag in het najaar van 1973 dat we, mijn vrouw en ik, vanuit Apeldoorn naar Loenen fietsten om vanachter een hek aan de Hoofdweg te kijken hoe de bouw vorderde van de woning die we hadden gekocht.

Zeventien woningen van diverse typen op het terrein van de voormalige villa De Wiekelaar.

In 1974 waren de woningen klaar en werd op 2 september in Hotel Bosoord de eerste bewonersvergadering gehouden en een bestuur van de Vereniging De Wiekelaar gekozen.

De van buiten Loenen komende bewoners vonden al snel hun weg in Loenen.

Zoals in de brochure van de makelaar stond: Loenen is een vriendelijk dorp van ca. 3500 inwoners, rustig gelegen in een natuurschoonrijke omgeving.

Zo was het, en zo is het nog steeds!

Veel veranderde.

In 1974 waren er nog bakkers en slagers in het dorp. Er was een postkantoor, een bank en een school waar opgeleid werd voor de papierindustrie.

Gerrit Brink deed met zijn winkelwagen de Wiekelaar aan. De twee kerken werden op zondag druk bezocht.

Het bestuur van de Vereniging De Wiekelaar behartigt het belang van de bewoners die gezamenlijk eigenaar zijn van de toegangswegen, het binnenplein, de begroeiing, verlichting en riolering.

In de loop der jaren komen ook Loenenaren op de Wiekelaar wonen.

Vijftig jaar Vereniging De Wiekelaar is ook vijftig jaar het delen van lief en leed van bewoners. In coronatijd zingen we een 100-jarige bewoonster toe in haar tuin, maar ook het tragische ongeluk van Reinder Groenhof bij een Halloween-fietstocht.

Vanuit mijn raam zie ik de twee bijna een eeuw oude platanen.

Symbool van de vitaliteit van de Wiekelaar.

Hans Rikken